کیستی که من اینگونه به اعتماد نام خود را با تو می گویم،
کلید خانه ام را در دست ات می گذارم،
نان شادی های هایم را با تو قسمت می کنم،
به کنارت می نشینم و بر زانوی تو این چنین آرام به خواب می روم؟
کیستی که من این گونه به جد در دیار رویاهای خویش با تو درنگ می کنم...؟
آری تو کیستی ...عشق من ؟